Συνδικαλισμός: ανάληψη ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους κι όχι απέναντι στην κυβέρνηση

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ: ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΙ ΟΧΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Δήλωση των εκπροσώπων Παρεμβάσεων Δ.Ε. στο ΔΣ της ΟΛΜΕ

Κικής Γιαννάτου, Γιώτας ιωαννίδου

Ο πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ και ο νυν πρόεδρος του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ, τοποθετήθηκαν αυτές τις ημέρες σε θέσεις θεσμών υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής. Στην 36μελή επιτροπή «Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία» του υπουργείου παιδείας, υπό την προεδρεία του κ. Α. Λιάκου ο πρώτος, αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) ο δεύτερος, στη 12μελή επιτελική ομάδα εμπειρογνωμόνων για  την υλοποίηση του ΕΣΠΑ και οι δύο.

Υλοποίηση όλων των μνημονίων, εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και παραδοτέα του ΕΣΠΑ και της ΕΕ είναι η προαποφασισμένη πολιτική που δέχθηκαν να διαχειριστούν. Είναι προαποφασισμένη η εκπαίδευση δεξιοτήτων και η επιχειρηματικότητα, η λιτότητα, η μαθητεία – τζάμπα εργασία για τους εργοδότες-, η αξιολόγηση, η αύξηση ωραρίου, η αύξηση μαθητών ανά τμήμα και οι συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων, στο έδαφος του μειωμένου προϋπολογισμού για την εκπαίδευση, της μείωσης των μισθών και των συντάξεων πείνας, ζητήματα δηλαδή που αντιπάλευε το εκπαιδευτικό κίνημα όλο το προηγούμενο διάστημα.

Με το περίφημο θέατρο «εθνικού διαλόγου», καλύπτουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική που ήδη εφαρμόζεται. Αυτή των μηδενικών διορισμών, των μαθητών και καθηγητών λάστιχο, του κλεισίματος των λεγόμενων «ολιγομελών» τμημάτων και των υποχρεωτικών μετακινήσεων εκπαιδευτικών στη μη τυπική εκπαίδευση – ΙΕΚ.  Ο πρόεδρος της επιτροπής διαλόγου, υπέρμαχος του νόμου Γιαννάκου, με τη γνωστή επιστολή των χιλίων το 2007, όταν το φοιτητικό, εκπαιδευτικό κίνημα μάτωνε στους δρόμους για να αποτρέψει την κατάργηση του άρθρου 16, ανακοίνωσε ότι το θέμα της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης στην εκπαίδευση είναι προτεραιότητα για να αντιμετωπιστούν οι «κοπανατζήδες και οι αδιάφοροι» καθηγητές. Το ΙΕΠ, που εποπτεύεται από το υπουργείο παιδείας, επενδύει την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης με επιστημονικό μανδύα και βοηθά τεχνικά στην υλοποίησή της, όπως έκανε με την Τράπεζα Θεμάτων και την αξιολόγηση, χωρίς καμιά προσπάθεια για το αντίθετο.  Η ομάδα εμπειρογνωμόνων για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ, φροντίζει για την προώθηση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Η αξιολόγηση, το «νέο σχολείο» των δεξιοτήτων, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δρομολογήθηκαν χάρη στα παλιότερα ΕΣΠΑ. Η μαθητεία σαν τζάμπα εργασία για τους εργοδότες είναι το κύριο κομμάτι του τωρινού ΕΣΠΑ έως το 2020, ζητήματα που το εκπαιδευτικό κίνημα είναι αντίθετο.

Από τη στιγμή που μια κυβέρνηση κακοποιεί το όνομα της αριστεράς, υπογράφοντας και υλοποιώντας ό,τι πιο αντιδραστικό και αντιλαϊκό συμφωνεί με τους υποστηρικτές της, κεφάλαιο, ΕΕ, ΔΝΤ, ESM θα πρέπει να θεωρούμε αυτονόητη και τη μεταπήδηση των συνδικαλιστικών στελεχών του κόμματός της σε κυβερνητικά επιτελεία; Η υιοθέτηση τόσο εύκολα, προτύπων συνδικαλισμού, της ΝΔ και του Πασοκ, δηλαδή χρησιμοποίησης της συνδικαλιστικής θητείας, ως προσόντος κυβερνητικής καριέρας, από τα πρώτα στελέχη της συνδικαλιστικής παράταξης ΣΥΝΕΚ/ΜΕΤΑ, είναι ένα ακραίο παράδειγμα του επελαύνοντος κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ενός συνδικαλισμού δηλαδή που βλέπει τα συμφέροντα των εργαζόμενων, την οργάνωση και την πάλη τους, μέσα στα πλαίσια της κατανόησης των «εκβιασμών» που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, εντός του πλαισίου της πολιτικής της, αφού δεν υπάρχει άλλη λύση από τα μνημόνια, εντός των προαποφασισμένων απαιτήσεων των δανειστών και της προτεραιότητας των απαιτήσεων των Τραπεζών και των εργοδοτών, δηλαδή εντός του διαλόγου – άλλοθι υλοποίησης αυτής της πολιτικής. Με αυτόν τον τρόπο δίνουν χέρι σωτηρίας στην κυβέρνηση και το αστικό μπλοκ υποστηρικτών της, όλων αυτών που μαζί ψηφίσανε το 3^ο μνημόνιο (ΝΔ, Πασόκ, Ποτάμι, Κεντρώους), επιδιώκοντας να εξασφαλίσουν την ανοχή ή την αδυναμία των αγωνιζόμενων για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Οι κυβερνώντες και οι συν αυτώ, γνωρίζουν πως ό,τι  κι αν υπογράφουν δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει την εφαρμογή και την κυριαρχία τους αν δεν εξασφαλιστεί πρώτα η επικράτηση του φόβου, η αίσθηση του αναπόφευκτου και της αδυναμίας.

Τα ρεύματα και οι άνθρωποι κρίνονται όχι κυρίως από το τι λένε, αλλά από τις επιλογές και τις πράξεις τους. Αν κορυφαίοι συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ / ΜΕΤΑ, μιλούν στα λόγια για αντιμνημονιακά μπλοκ ενώ στην πράξη αναλαμβάνουν ρόλους στα πλαίσια μνημονιακής κυβέρνησης, σημαίνει ότι αντικειμενικά επιλέγουν αντίπαλο δρόμο από τα εκπαιδευτικά, λαϊκά, κοινωνικά συμφέροντα και απαξιώνουν την έννοια του συνδικαλισμού. Σ’ αυτό το έδαφος ενός υπονομευμένου συνδικαλιστικού τοπίου, από τον κοινωνικό εταιρισμό, την αφλογιστία και την απογοήτευση, οι υπόλοιποι οφείλουμε να αναμετρηθούμε με την επείγουσα ανάγκη ανασυγκρότησης του εργατικού, εκπαιδευτικού και συνδικαλιστικού μας κινήματος. Ώστε να ανταποκριθεί στο ρόλο του, δηλαδή στην οργάνωση της πάλης, των αγώνων, της αντίστασης και της ανατροπής αυτής της βάρβαρης πολιτικής και να ξαναστήσουμε το γνήσιο και ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό στα πόδια του. Έναν συνδικαλισμό ταξικό, διαλέγοντας πάντα τη μεριά των κάτω κι όχι της κυβέρνησης, αδιάλλακτο με την εξουσία, με προτεραιότητα πάντα τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζόμενων, των μαθητών και της κοινωνίας, την οργάνωση και τις διαδικασίες των αγωνιζόμενων κι όχι την ατομική καριέρα.

Για ένα σωματείο που ενώνει, σκέφτεται, αγωνίζεται και νικά. Ένα συνδικαλισμό που ψηλώνει το συλλογικό μπόι των ανθρώπων και δεν κονταίνει την ελπίδα τους, εξαργυρώνοντας τη στα χρηματιστήρια της εξουσίας.

Κοινή ανακοίνωση Παρεμβάσεων ΠΕ & ΔΕ

«Εθνικός διάλογος» για την Παιδεία

Ή αλλιώς

Μονόλογος της εξουσίας για την εφαρμογή πολιτικών διάλυσης της εκπαίδευσης

Η συνέντευξη του υπουργού Παιδείας την Πέμπτη 26 Νοέμβρη με την οποία ανήγγειλε  την έναρξη του «εθνικού διαλόγου» για την Παιδεία, επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο αυτό που η μαχόμενη εκπαίδευση καταλαβαίνει πολύ καλά και από τη μέχρι τώρα πολιτική που εφαρμόζει το υπουργείο Παιδείας: την αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας της μνημονιακής δημοσιονομικής προσαρμογής και τη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής με βάση τους στόχους που καθορίζει η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ. Οι διακηρύξεις για διάλογο «από μηδενική βάση» και σε «λευκό χαρτί» καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα, από τη στιγμή που και δια στόματος του κ. Φίλη τα παραπάνω θα αποτελέσουν  το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθούν οι «μεταρρυθμίσεις» που θα υλοποιηθούν από τη νέα σχολική χρονιά.

    Ο «εθνικός διάλογος» για την Παιδεία εντάσσεται στο συνολικό πλαίσιο της στρατηγικής πολιτικής της κυβέρνησης για τη νομιμοποίηση της πολιτικής της μνημονίων και την εξασφάλιση πλατιάς συναίνεσης σε αυτή και σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Οι συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών για το ασφαλιστικό και το προσφυγικό κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Μια συναίνεση που ήδη έχει εξασφαλιστεί από το καλοκαίρι με την υπερψήφιση του 3^ου μνημονίου. Όσο για την Παιδεία,  ο τότε αρχηγός της ΝΔ Μεϊμαράκης είχε δηλώσει στη συνεδρίαση της Βουλής που ψήφιζε το μνημόνιο ότι «ειδικά για την Παιδεία πρέπει να υπάρχει και η δική μας συμφωνία και συναίνεση».

Οι «εθνικοί διάλογοι» για την Παιδεία δεν είναι φυσικά μια καινούρια επινόηση της παρούσας κυβέρνησης. Ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων που κάθε φορά που ήθελαν να περάσουν συντηρητικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση το έκαναν χρησιμοποιώντας ως όχημα το «διάλογο».

Δημοσιονομική προσαρμογή, περικοπές, «εξορθολογισμός»: εδώ ο διάλογος έχει τελειώσει!

Η κυβέρνηση έχει ήδη αποφασίσει με συνομιλητή τους «θεσμούς», την ΕΕ και το ΔΝΤ

Ο υπουργός Παιδείας στην εισαγωγική του τοποθέτηση, αναφέρθηκε αναλυτικά στις προσλήψεις αναπληρωτών τη φετινή σχολική χρονιά, ισχυριζόμενος ότι είναι περισσότερες από την περσινή χρονιά. Εκείνο όμως που δεν είπε ο υπουργός είναι ότι όταν γίνουν και οι τελευταίες προσλήψεις τα κενά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα παραμείνουν 4000(!) σύμφωνα με δηλώσεις των ίδιων των συνεργατών του σε πρόσφατη συνάντησή τους με αδιόριστους εκπαιδευτικούς. Επίσης δεν είπε ότι τα κενά αυτά δεν υπολογίζουν τις πραγματικές ανάγκες για την πλήρη στελέχωση των ολοήμερων τμημάτων σε δημοτικά και νηπιαγωγεία, τα τμήματα που λειτουργούν με πάνω από 25 μαθητές, τα προνήπια που δε φοιτούν στα δημόσια νηπιαγωγεία…. ενώ μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να θεωρηθεί «η προτεραιότητα στην ειδική αγωγή», όταν υπάρχουν τμήματα ένταξης που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες και συναδέλφους που δουλεύουν στην παράλληλη στήριξη μετακινούμενοι σε δύο και τρία σχολεία!  Όσο για τους μόνιμους διορισμούς, οι διατυπώσεις του είναι πολύ προσεκτικές: «απαιτείται» η πρόσληψη 10.000 μόνιμων εκπαιδευτικών, το υπουργείο Παιδείας «έχει ζητήσει» να ενταχθεί στο σχεδιασμό των κατά προτεραιότητα προσλήψεων ένας σημαντικός αριθμός εκπαιδευτικών αναλόγως της πορείας των δημοσιονομικών μεγεθών». Καμία δέσμευση – πώς να την κάνει άλλωστε – ενώ ακόμα ψάχνουμε τους 5.000 διορισμούς που προβλέπονταν από τον προηγούμενο προϋπολογισμό…

Πιο καθαρά τοποθετήθηκε ο κ. Κουζέλης, μέλος της Επιτροπής για το διάλογο και πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής ο οποίος στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής δηλώνει ότι είναι αναγκαίος «ο εξορθολογισμός των εκπαιδευτικών διαδικασιών, χρειάζονται δείγματα απλοποίησης εντός του σχολείου που σημαίνει εξοικονόμηση πόρων δηλαδή δυναμικού εντός της εκπαίδευσης». Αν φέτος έμειναν χιλιάδες εκπαιδευτικοί έξω από το σχολείο στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής από του χρόνου θα μένουν απ’ έξω και στο όνομα της παιδαγωγικής.

Ο «διάλογος» θα γίνει με βάση τα … «σκονάκια» του ΟΟΣΑ

 «Η αντιμετώπιση δομικών προβλημάτων της εκπαίδευσης συναρτάται με την αξιολόγηση της έκθεσης του ΟΟΣΑ για την αξιολόγηση της εκπαίδευσης στη βάση των βέλτιστων διεθνών πρακτικών» διαμηνύει ο υπουργός.  Μάλιστα θα συγκροτηθεί στα πλαίσια της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής «επιτροπή εμπειρογνώμων» που μαζί με τον ΟΟΣΑ θα διαμορφώσουν τις θέσεις του υπουργείου για την αξιολόγηση και το ωράριο των εκπαιδευτικών, καθώς και την αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό. Εδώ να θυμίσουμε τα εξής: η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής του ΟΟΣΑ όσον αφορά στις εργασιακές σχέσεις και τη μονιμότητα του εκπαιδευτικού. «….οι εκπαιδευτικοί εξασφαλίζουν ασφάλεια απασχόλησης εξακολουθώντας να κάνουν καλή δουλειά κι όχι επειδή η απασχόλησή τους ουσιαστικά διασφαλίζεται από τις νομοθετικές ρυθμίσεις…» γράφεται στην έκθεση του ΟΟΣΑ του 2011. Σε απλά ελληνικά η νομοθετική διασφάλιση της μονιμότητας του εκπαιδευτικού αποτελεί ενοχλητικό παράγοντα στο καπιταλιστικό όραμα για ελαστικοποίηση κάθε εργασιακής σχέσης. Σε συνδυασμό και με τη διαπίστωση του ίδιου οργανισμού ότι στην Ελλάδα υπάρχει η μικρότερη αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό, μπορούμε να καταλάβουμε τι θα συμβεί στο πεδίο των εργασιακών μας σχέσεων. Ο βουλευτής της ΝΔ Φορτσάκης σε ερώτησή του στη Βουλή δηλώνει ότι χρειαζόμαστε λιγότερους εκπαιδευτικούς που θα δουλεύουν περισσότερο, αφού σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ έχουμε τη μικρότερη αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό και τις λιγότερες ώρες διδασκαλίας ανά διδάσκοντα!  Αυτές είναι οι «βέλτιστες πρακτικές» του ΟΟΣΑ που θέλει να χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση στην εκπαίδευση. Για του λόγου το αληθές, αντιγράφουμε το αντίστοιχο απόσπασμα όπως καταγράφεται στο 3^ο μνημόνιο:

«….Οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ…σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους  εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν, έως τον Απρίλιο του 2016, την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011. Μεταξύ άλλων, η επανεξέταση θα αξιολογήσει την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του “Νέου Σχολείου”, το περιθώριο περαιτέρω εξορθολογισμού (των τάξεων, σχολείων και πανεπιστημίων), ...την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων και την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα. Η επανεξέταση θα προτείνει συστάσεις  σύμφωνα  με  τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ.

Με βάση τις συστάσεις της επανεξέτασης, οι αρχές θα εκπονήσουν επικαιροποιημένο εκπαιδευτικό σχέδιο δράσης και θα υποβάλουν προτάσεις για δράσεις το αργότερο έως τον Μάιο του 2016, οι οποίες θα εγκριθούν έως τον Ιούλιο του 2016, και εφόσον είναι δυνατόν, τα μέτρα θα πρέπει να τεθούν σε ισχύ πριν από το ακαδημαϊκό έτος 2016 – 2017.

Ειδικότερα, οι αρχές δεσμεύονται να ευθυγραμμίσουν τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά μέλος του προσωπικού , καθώς και την αναλογία μαθητών ανά τάξη και ανά εκπαιδευτικό, με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ, το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2018. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων θα συνάδει με το γενικό σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης.»    (Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, Αρ. Φύλλου 94, Νόμος 4336/14-8-2015, σελ.1026-1027)

Στο «διάλογό» τους απαντάμε με τη δύναμη του κινήματος και των αγώνων μας!

Ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι «θέλει να ακουστεί η εμπειρία και η φωνή των εκπαιδευτικών», ότι θέλει να «αποκτήσει μεγαλύτερη αξιοπιστία η δημόσια εκπαίδευση». Λέει ότι χρειάζεται διάλογος «για να ξαναγίνει η παιδεία φορέας ελπίδας για τη δημοκρατική και πολιτιστική αναγέννηση της χώρας….για τη διαμόρφωση ενός παράλληλου προγράμματος που θα αντιμετωπίζει τις συνέπειες της κρίσης».

Μόνο που η κυβέρνηση θέλει να ακούσει τη «φωνή του εκπαιδευτικού» μέχρι εκεί που δε θα θίγει τα ιερά και τα όσια των εκπαιδευτικών πολιτικών όπως έχουν διαμορφωθεί χρόνια τώρα και που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εξακολουθεί να εφαρμόζει, μέχρι εκεί που δεν θα αμφισβητεί την υπακοή στις ευρωενωσιακές επιταγές, τις αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ, τις μνημονιακές πολιτικές. Γιατί αυτό είναι για μας και το πραγματικό ζητούμενο: χωρίς την ανατροπή του συνολικού ασφυκτικού πλαισίου μέσα στο οποίο διαμορφώνεται η εκπαιδευτική πολιτική, όλα τα άλλα είναι απλά μια προσπάθεια να εξασφαλίσει τη συναίνεσή μας στη συνέχιση αυτής της πολιτικής.

Ο  κ. Φίλης αλλά και οι προκάτοχοί του έχουν ακούσει πολλές φορές, στα συνθήματα και στα αιτήματα των διαδηλώσεών μας στους δρόμους και έξω από το Υπουργείο Παιδείας τα αιτήματά μας για μόνιμους διορισμούς, για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς  ΕΣΠΑ και τους περιορισμούς που επιβάλλει. Έχουν ακούσει πολλές φορές στις απεργίες και στις κινητοποιήσεις μας ότι θέλουμε ένα δημόσιο σχολειό που θα χωρά όλους τους μαθητές, που δεν θα είναι δέσμιο των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ.

Ας συζητούν οι πανεπιστημιακοί «ειδήμονες» της Επιτροπής για το διάλογο όσο θέλουν. Τη δική μας φωνή θα εξακολουθούν να την ακούν με τον τρόπο εκείνο που ξέρουμε ότι είναι ο μόνο αποτελεσματικός για να κατακτήσουμε αυτά που διεκδικούμε: με τους αγώνες μας.

3 Δεκέμβρη Γενική Απεργία

3 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!

Συντάξεις «επίδομα κηδείας»

Οι κυβερνητικές προτάσεις για το ασφαλιστικό περιλαμβάνονται στο 3^ο μνημόνιο και καθιερώνουν μικρότερες συντάξεις σε μεγαλύτερη ηλικία. Αφανίζονται τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα για το σύνολο των εργαζομένων. Θεσπίζεται «εθνική σύνταξη»… απροσδιόριστου ύψους (πάντως, όχι πάνω από350 ευρώ). Θα δίνεται μόνο μετά το 67ο έτος ηλικίας (ακόμη και για όσους συνταξιοδοτούνται νωρίτερα), με εισοδηματικά κριτήρια πάντα ανάλογα με τις δυνατότητες του κράτους, τα έσοδα του ΑΕΠ, την πορεία της αποπληρωμής των δανείων και των τοκοχρεολυσίων. Σύνταξη, δηλαδή, του «ό,τι περισσεύει». Συμπληρωματική ως προς το «εθνικό φιλοδώρημα» θα υπάρχει η αναλογική, η «ανταποδοτική σύνταξη». Αυτή θα δίνεται βάσει ατομικού βιβλιαρίου, στο 55% επί του μέσου όρου των συνολικών μισθών (και όχι της τελευταίας «καλύτερης» 5ετίας), και με ποινή 6%, για κάθε έτος πρόωρης σύνταξης. Σύνταξη, λοιπόν, στα 67 με 15 χρόνια ασφάλισης, ή στα 62, με 40 χρόνια ασφάλισης (δηλαδή, θα πρέπει να δουλεύει κανείς ανελλιπώς από τα 22 του χρόνια!). Στην πράξη, από το 2022 κανείς δεν θα βγαίνει σε σύνταξη πριν από το 67ος ηλικίας. Αν τώρα λάβουμε υπόψη ότι το 40% όσων εργάζονται σήμερα αμείβονται έως 640 ευρώ καθαρά, τότε η… τεχνοκρατική προσέγγιση του συνταξιοδοτικού δίνει συνολική σύνταξη για κάθε εργαζόμενο έως 702 ευρώ. Στο βαθμό πάντα που το επιτρέπουν τα έσοδα του κράτους, η τρόικα και τα μνημόνια. Για τους 1,5 εκατ. άνεργους, ούτε λόγος…

Ενιαίο φτωχολόγιο

Άλλο ένα μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους κόβεται και ράβεται με βάση τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΔΝΤ. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαμορφώνει μισθολόγιο πολλών ταχυτήτων με νέες δραστικές περικοπές μισθών. Το «ενιαίο» μισθολόγιο χρησιμοποιείται εκ νέου σαν «δούρειος ίππος» για την «εξίσωση των μισθών προς τα κάτω» στα πλαίσια των μνημονιακών δεσμεύσεων με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2016, «με βάση τους συμφωνηθέντες στόχους για τα μισθολογικά κονδύλια, σε συνάρτηση με τις δεξιότητες, τις επιδόσεις και τις αρμοδιότητες και την θέση του προσωπικού και σε ευθυγράμμιση με τις βέλτιστες πρακτικές που επικρατούν στην ΕΕ». Επιδίωξη είναι να διαμορφωθεί ένας ατομικός μισθός κατά υπάλληλο, με τη σύνδεση μισθού - αξιολόγησης και το «μπόνους» παραγωγικότητας. Έτσι, δημιουργούνται συνθήκες ζούγκλας και επικρατεί το δόγμα «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Η φιλοσοφία του νέου μνημονίου διαπνέεται από τη συνολική μείωση της ετήσιας δαπάνης του δημοσίου για μισθούς και άλλα πάγια έξοδα σε κάθε προϋπολογισμό. Από μεγάλες μειώσεις μισθών, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση της ελαστικής εργασίας και μείγμα όλων των παραπάνω. Όλοι οι τρόποι και οι συνδυασμοί τους έχουν στο κέντρο τη λεηλασία των εργαζομένων. Προβλέπεται επίσης, κάποια αύξηση στα επιδόματα ευθύνης, ως αντάλλαγμα για τη συμβολή των διοικούντων στην προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής (αξιολόγηση κ.α.).

Αυτή η πολιτική των περικοπών των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και της φορολογικής αφαίμαξης είναι η αιχμή του δόρατος για την βίαιη αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ του κεφαλαίου. Η κυβερνητική πολιτική που χαράσσουν «οι θεσμοί» οδηγεί στην «κινεζοποίηση» της οικονομίας, για να διαμορφωθούν ευνοϊκές συνθήκες κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τη συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου, την αξιολόγηση (που επιστρέφει με άλλο «περιτύλιγμα»)  τους φόρους, τη διάλυση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία.. Ένα μόνο συμπέρασμα βγαίνει: Ανυποχώρητος αγώνας για την ανατροπή της σαρωτικής  επίθεσης κυβέρνησης και τρόικας.

Παλεύουμε για: Κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων. Αύξηση των δαπανών για δημόσια, ποιοτική, δωρεάν παιδεία. Μείωση των μαθητών ανά τάξη. Μαζικές προσλήψεις. Αυξήσεις σε μισθούς συνάξεις. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού. Έξω οι ιδιώτες από την παιδεία. Επαναφορά του διδακτικού ωραρίου  στα επίπεδα του 2013.

Αλληλεγγύη στους μαθητές, καθηγητές που έχουν πληγεί από τους σεισμούς.

Αξιοπρεπής Εργασία και Ζωή - Δημόσια, ποιοτική και δωρεάν Παιδεία, πλήρης και ουσιαστική για όλα τα παιδιά.

Για να γίνουν όλα αυτά πραγματικότητα απαιτούνται: ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ Ε.Ε., ΑΜΕΣΗ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ. Έτσι, ώστε να ανοίξει ο δρόμος της ρήξης, για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την οικοδόμηση μιας ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας που θα ακουμπά στις ανάγκες των εργαζομένων και μέτρο της θα είναι ο άνθρωπος.

Τετάρτη 2 Δεκέμβρη στις 6.30 μ.μ. Γενική Συνέλευση (1^ο Λύκειο)
Πέμπτη 3 Δεκέμβρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ! 
Προσυγκέντρωση: πλατεία Παλιάς Αγοράς μετά τον Αη Μηνά προς το ΙΚΑ, 9.30 π.μ.

Οι πόλεμοι δικοί τους, οι νεκροί δικοί μας.

Μετά την τυφλή εγκληματική επίθεση της 13ης του Νοέμβρη στην καρδιά του Παρισιού, όλος ο κόσμος έμεινε να παρακολουθεί τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα από τον φόβο. Πεδίο δόξης λαμπρό για τα Μέσα μαζικής προπαγάνδας που γέμισαν τις οθόνες μας με φρικιαστικές εικόνες, συνοδευόμενες από λίβελους κατά της τρομοκρατίας και του ISIS. Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, η μία μετά την άλλη, με πρωτοπόρο φυσικά το Παρίσι, κηρύσσουν εαυτούς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μέτρα καταστολής των δημοκρατικών ελευθεριών εφαρμόζονται στο όνομα της "ασφάλειας": απαγόρευση συγκεντρώσεων, λογοκρισία, ένοπλοι αστυνομικοί παντού. Οι πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τους ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς στη Μ. Ανατολή και την τυφλή βία του αντιδραστικού Ισλαμικού Κράτους αντιμετωπίζονται ως πιθανοί τρομοκράτες. Φράχτες υψώνονται από χώρες και κυβερνήσεις που πριν μερικά χρόνια διερρήγνυαν τα ιμάτια τους για την ελεύθερη διακίνηση των πολιτών και θέσπιζαν συνθήκες Σένγκεν. Φανατισμός και ρατσισμός. Η Λεπέν τρίβει τα χέρια της. Το ίδιο και οι "Λεπέν" όλου του κόσμου... Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέτει σε εφαρμογή ένα αυταρχικό, ολοκληρωτικό πλαίσιο, φανερώνοντας πια ξεκάθαρα το αντιδραστικό της πρόσωπο. Στόχος της είναι να συνθλιβούν οι εργαζόμενοι και γενικότερα οι λαοί, προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη καπιταλιστική οικονομική ανάκαμψη.

Ο Ολάντ κηρύσσει σταυροφορία κατά των "κακών ισλαμιστών" και ψάχνει συνεργούς. Αλλά τώρα ξέρουμε. Ξέρουμε πως, από τότε που οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, ρημάχτηκε σχεδόν όλη η Μέση Ανατολή: το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη και πρόσφατα η Συρία μετρούν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς  και άλλους τόσους ξεριζωμένους πρόσφυγες. Είναι ξεκάθαρο πια πως η αιματοβαμμένη ιμπεριαλιστική και πολεμοκάπηλη πολιτική των κυβερνήσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ είναι που γέννησαν και ενδυνάμωσαν φαινόμενα όπως το ISIS. Και πως για όσο ΕΕ και ΗΠΑ συνεχίζουν να μπλέκονται στα εσωτερικά άλλων κρατών και να εκτρέφουν τους φονταμενταλιστικούς θύλακες του Ισλαμικού Κράτους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ιμπεριαλιστικές γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις, τόσο οι λαοί θα μετρούν νεκρούς. Το Ισλαμικό Κράτος αποτελεί τερατογέννεση των πολεμικών αναφλέξεων που εκδηλώνονται εδώ και χρόνια στη Μέση Ανατολή, στα πλαίσια των  ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και BRICS.

Οι λαοί οφείλουν να διαδραματίσουν τον ιστορικό τους ρόλο, να αντισταθούν και να αγωνιστούν για την ανατροπή της παγκόσμιας ανομίας, του καπιταλιστικού συστήματος. Εχθρός των λαών δεν είναι μόνο το αντιδραστικό μόρφωμα του ISIS. Απέναντι στους λαούς βρίσκεται ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός, το ιμπεριαλιστικό σύστημα με τις εσωτερικές αντιθέσεις του, που γεννά πολέμους, πρόσφυγες, αντιδραστικά καθεστώτα, φονταμενταλισμούς (ισλαμικούς και δυτικοευρωπαϊκούς), κρίσεις χρέους, εκμετάλλευση και στρατιές ανέργων…

Οι πόλεμοι είναι δικοί τους, οι νεκροί είναι δικοί μας. Ο θρήνος για τους νεκρούς του Παρισιού, της Βαγδάτης, του Αφγανιστάν, της Λιβύης, της Συρίας και των όπου γης, ας μετατραπεί σε ταξική οργή. Να προτάξουμε την ταξική, διεθνιστική αλληλεγγύη και να σταθούμε σθεναρά απέναντι στους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ που δεν διστάζουν να ονομάζουν επικίνδυνο και εχθρό και στη συνέχεια να συνθλίβουν οποιονδήποτε σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους.